ساختار حکومت عراق متشکل از یک مجلس نیابتی مقننه که مجریه و قضائیه را انتخاب می کند و یک دولت فدرالی همراه با استان های خود مختار تشکیل شده است. بعد از سقوط حکومت دیکتاتوری صدام حسین و تشکیل جمهوری عراق در سال ۲۰۰۳، نخستین قانون اساسی دموکراتیک این کشور در ۱۵ اکتبر ۲۰۰۵ به تصویب رسید. در این نوع از قدرت‌ مداری که در زمره نظام‌ های مردم‌ سالار پارلمانی دسته‌ بندی می ‌شود، نخست‌ وزیر قدرتمندترین در میان ارکان سه گانه است. مردم با آراء مستقیم نمایندگان مجلس را تعیین می‌کنند و مجلس موظف است رئیس‌ جمهور و نخست ‌وزیر را انتخاب و تایید صلاحیت کند. ضمناً احزاب مختلفی در عراق حیات سیاسی دارند که گوناگونی بسیاری به همراه دارد. در حال حاضر در حدود ۶۰ حزب سیاسی قانونی و غیر قانونی در عراق فعال هستند که در حدود ۳۰ حزب در مجلس عراق دارای نماینده هستند و از سرشناس‌ترین احزاب سیاسی عراق در قومیت اکراد سه حزب بارزانی ، طالبانی ، اسلامگراها، در میان تسنن دو حزب نجیفی، مطلک و در میان شیعیان با چهار حزب بزرگ مالکی ، صدر ، حکیم ، علاوی می توان نام برد.
 
نوع حکومت
ساختار حکومت عراق متشکل از یک مجلس نیابتی مقننه که مجریه و قضائیه را انتخاب میکند و یک دولت فدرالی همراه با استانهای خودمختار تشکیل شده است. بعد از سقوط حکومت دیکتاتوری صدام حسین و تشکیل جمهوری عراق در سال ۲۰۰۳، نخستین قانون اساسی دموکراتیک این کشور در ۱۵ اکتبر ۲۰۰۵ به تصویب رسید. در این نوع از قدرت ‌مداری که در زمره نظام‌های مردم‌سالار پارلمانی دسته‌بندی می‌شود، نخست‌وزیر قدرتمندترین در میان ارکان سه گانه است. مردم با آراء مستقیم نمایندگان مجلس را تعیین می‌کنند و مجلس موظف است رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر را انتخاب و تایید صلاحیت کند.

قوه مجریه
نخست‌وزیر
این نوع حکومت از نوع پارلمانی است که در آن قوه مجریه در اختیار نخست وزیر عراق بوده که توسط نمایندگان ائتلاف اکثریت مجلس نمایندگان عراق برای یک دوره ۴ ساله انتخاب می‌شود. شورای نخست‌وزیر متشکل از نخست‌وزیر، دو جانشین و ۳۷ وزیر کابینه است. برای تشکیل دولت، نخست‌وزیر و کابینه‌اش می‌بایست بتواند رای حداقل دو سوم نمایندگان مجلس را کسب بکند. نخست وزیر عراق فرمانده کل نیروهای مسلح است. عمر هر دولت در عراق ۴ سال می‌باشد.

رئیس‌جمهور
رئیس‌جمهور عراق نیز توسط دو سوم مجلس عراق تعیین می‌شود. از وظایف رئیس جمهور تنفیذ نخست وزیری بعد از انتخاب مجلس، تصویب معاهده‌ها و قوانینی که توسط مجلس نمایندگان تصویب شده و یا برگشت آنها به مجلس جهت تجدیدنظر؛ و همچنین امور قضایی شامل عفو و تخفیف مجازات‌های مجرمان جزایی که توسط نخست‌وزیر پیشنهاد می‌شود. نهاد ریاست جمهوری عراق متشکل از رئیس‌جمهور و دو معاون وی است.

 
قوه مقننه
مجلس نمایندگان عراق یا مجلس نواب عراق، نقش قوه مقننه این کشور را ایفا می‌کند. از زمان سرنگونی حکومت صدام حسین در سال ۲۰۰۳ تاکنون، سه مجلس عراق تشکیل شده است. نخستین مجلس در سال ۲۰۰۶ و دومین مجلس در سال ۲۰۱۰ تاسیس شد. سومین مجلس در سال ۲۰۱۴ تشکیل شد. در نخستین مجلس تعداد صندلی‌های اختصاص‌یافته ۲۷۵ عدد بود که در مجلس دوم این تعداد به ۳۲۵ عدد افزایش یافت. نمایندگان مجلس عراق در یک روند دموکراتیک از طریق آراء مستقیم مردم عراق برای ۴ سال تعیین می‌شوند. بر اساس جمعیت عراق تقریبا ۶۵ درصد شیعیان و ۲۰ درصد اکراد و ۱۰ درصد تسنن و ۵ درصد سایر می باشند.حداقل یک چهارم کل نمایندگان مجلس عراق می‌بایست از میان خانم‌ها انتخاب شده باشند. از وظایف مجلس عراق می‌توان به وضع قوانین، انتخاب رئیس‌جمهور ، همچنین انتخاب و نظارت بر عملکرد دولت نخست وزیر می‌باشد.

 
قوه قضائیه
قوه قضائیه عراق نهادی مستقل است و تحت هیچ سازمانی فعالیت نمی‌کند؛ اما رئیس جمهور در عفو یا تخفیف جرایم صاحبنظر است. زیربخش‌های آن عبارتند از: شورایعالی قضاوت، دادگاه عالی فدرال، اداره پیگرد قضایی، دادگاه فرجام‌خواهی، کمیسیون جرائم غیر عمد و سایر دادگاه‌های فدرال تشکیل شده است. شورایعالی قضاوت مسئول نظارت بر عملکرد سایر بخش‌های قضایی کشور است. فقط دادگاه عالی فدرال حق مداخله در منازعات داخل ارکان حاکمیت عراق را دارد.

قانون
قانون اساسی عراق در مهرماه ۱۳۸۴ طی یک رفراندوم با اکثریت ۷۸ درصدی به تصویب رسید. این درصد در مناطق مختلف اختلاف فاحشی داشت. شیعیان و کردها از قانون اساسی جدید حمایت می‌کردند اما اعراب سنی آن را رد کردند. نخستین انتخابات سراسری پارلمانی طبق این قانون اساسی در ۲۴ آذر ۱۳۸۴ برگزار شد. تمام گروه‌های قومیتی از جمله اقلیت‌های آشوری و ترکمن در این انتخابات شرکت کردند.
قانون شماره‌ی ۱۸۸ مصوب ۱۳۳۸ (قانون احوال شخصیه) اختیار چند همسر را بسیار سخت کرده، حضانت کودک را بعد از طلاق به مادر داده و ازدواج زیر ۱۶ سال را ممنوع کرده است. اسلام به عنوان منبعی رسمی برای قانونگذاری در ماده اول قانون مدنی مورد اشاره قرار گرفته است. عراق دادگاه‌های اسلامی ندارد اما دادگاه‌های مدنی از فقه اسلامی برای رسیدگی به احوالات شخصیه نظیر ازدواج و طلاق استفاده می‌کنند. از سال ۱۳۷۴ عراق از شریعت اسلام برای جزای بزه‌های جنایی استفاده کرد. این قانون بنابر قانون مدنی فرانسه و تفاسیر سنی و شیعی (جعفری) از اسلام می‌باشد.
پل برمر حاکم موقت عراق در سال ۱۳۸۳ اعلام کرد که هر گونه پیش‌نویس قانون اساسی که مبتنی بر اسلام باشد را رد خواهد کرد این سخن بسیاری از روحانیون شیعی را خشمگین ساخت. در نتیجه ایالات متحده در ۱۳۸۴ از موضع خود دست کشید و با نقش دین اسلام در قانون اساسی موافقت کرد تا بن‌بستی که در نگارش متن پیش‌نویس ایجاد شده بود پایان گیرد. قانون جزای عراق، قانون حقوقی این کشور است.

ساختار حکومتی
دولت فدرال عراق تحت قانون اساسی فعلی به شکل یک جمهوری فدرالی دموکراتیک پارلمانی اسلامی تعریف می‌شود. دولت فدرال مشتمل بر قوای مجریه، مقننه و قضاییه و کمیسیون‌های مستقل متعدد دیگر است. جدای از دولت فدرال مناطق (مشتمل بر چند استان)، استان‌ها و بخش‌هایی وجود دارند که طبق قانون دارای اختیاراتی هستند.
ائتلاف ملی عراق بزرگترین گروه شیعه ی مجلس این کشور است که با ادغام ائتلاف دولت قانون تحت رهبری نخست‌وزیر نوری المالکی و ائتلاف ملی عراق ایجاد شد. ائتلاف میهنی عراق توسط ایاد علاوی رهبری می‌شود؛ فردی سکولار شیعه که مورد حمایت گستردهی سنی‌ها قرار دارد. این حزب رویکردهای ضدجدایی‌طلبانهی استوارتری نسبت به رقبای خود دارد.  در لیست کردستان دو حزب دموکرات کردستان عراق به رهبری مسعود بارزانی و اتحادیه میهنی کردستان به رهبری جلال طالبانی غلبه دارند. هر دو حزب سکولار هستند و دارای روابط نزدیک با غرب می‌باشند.

وزارتخانه ها

نام وزارتخانه آدرس وبسایت
وزارت بازرگانی http://www.mot.gov.iq
وزارت صنایع و معادن http://www.industry.gov.iq
وزارت امور خارجه http://www.mofa.gov.iq
وزارت دفاع http://www.mod.mil.iq
وزارت نفت http://www.oil.gov.iq
وزارت ارتباطات http://www.moc.gov.iq
وزارت برق http://www.moelc.gov.iq
وزارت راه و ساختمان http://www.moch.gov.iq
وزارت آموزش و پرورش http://www.moedu.gov.iq
وزارت دارایی http://www.mof.gov.iq
وزارت کشور http://www.moi.gov.iq
وزارت ترابری http://www.motrans.gov.iq
وزارت کشاورزی http://www.moagr.org
وزارت آموزش عالی و تحقیقات علمی http://www.mohesr.gov.iq
وزارت برنامه ریزی http://www.mop.gov.iq
وزارت دادگستری http://www.moj.gov.iq
وزارت آوارگان و مهاجرین http://www.momd.gov.iq
وزارت بهداشت http://www.moh.gov.iq
وزارت محیط http://www.moen.gov.iq
وزارت کار و امورشهری http://www.molsa.gov.iq
وزارت منابع آب http://www.mowr.gov.iq
وزارت حقوق بشر http://www.humanrights.gov.iq
وزارت گردشگری http://iraq.tourism-board.com
وزارت علوم و فن آوری http://www.most.gov.iq

 

 
 احزاب سیاسی فعال

 

احزاب سیاسی عراق
در حال حاضر در حدود ۶۰ حزب سیاسی قانونی و غیر قانونی در عراق فعال هستند که در حدود ۳۰ حزب در مجلس عراق دارای نماینده هستند و از سرشناس‌ترین احزاب سیاسی عراق در قومیت اکراد سه حزب: بارزانی ، طالبانی ، اسلامگراها. تسنن دو حزب: نجیفی ، مطلک. شیعیان با چهار حزب بزرگ: مالکی ، صدر ، حکیم ، علاوی ؛ به حساب می‌آیند.
دولت فدرال عراق تحت قانون اساسی فعلی به شکل یک جمهوری فدرالی دموکراتیک پارلمانی اسلامی تعریف می‌شود. دولت فدرال مشتمل بر قوای مجریه، مقننه و قضاییه و کمیسیون‌های مستقل متعدد دیگر است. جدای از دولت فدرال مناطق (مشتمل بر چند استان)، استان‌ها و بخش‌هایی وجود دارند که طبق قانون دارای اختیاراتی هستند.
ائتلاف ملی عراق بزرگترین گروه شیعه‌ی مجلس این کشور است که با ادغام ائتلاف دولت قانون تحت رهبری نخست‌وزیر نوری المالکی و ائتلاف ملی عراق ایجاد شد. ائتلاف میهنی عراق توسط ایاد علاوی رهبری می‌شود؛ فردی سکولار شیعه که مورد حمایت گسترده‌ی سنی‌ها قرار دارد. این حزب رویکردهای ضدجدایی‌طلبانه‌ی استوارتری نسبت به رقبای خود دارد. در لیست کردستان دو حزب دموکرات کردستان عراق به رهبری مسعود بارزانی و اتحادیه میهنی کردستان به رهبری جلال طالبانی غلبه دارند. هر دو حزب سکولار هستند و دارای روابط نزدیک با غرب می‌باشند.



عنوان حزب رهبر حزب
ائتلاف ملی عراق ابراهیم جعفری
ائتلاف دولت قانون نوری مالکی
حزب الدعوه نوری مالکی
مجلس اعلای اسلامی عراق عمار حکیم
ائتلاف دموکراتیک میهنی کردستان  
حزب دموکرات کردستان عراق مسعود بارزانی
اتحادیه میهنی کردستان جلال طالبانی
اتحاد اسلامی کردستان  
حزب گوران (جنبش تغییر) نوشیروان مصطفی
حزب کمونیست کردستان عراق  
فهرست گوران نوشیروان مصطفی
حیزبی زه‌حمه‌تکێشانی کوردستان  
جبهه التوافق  
القائمة العراقیة  
جنبش وفاق ملی عراق ایاد علاوی
عراقیان غازی مشعل عجیل الیاور
شورای گفت‌وگوی ملی عراق صالح مطلک
الحزب الوطنی الدیمقراطی  
اتحاد آشتی و آزادی‌بخشی  
شورای همگانی مردم عراق  
حزب سبز عراق  
الملکیة الدستوریة العراقیة  
حزب خلق ترکمن نیهات ایلهانلی
حزب اسلامی عراق  
ائتلاف میهنی عراق (ائتلاف العراقیه) ایاد علاوی
عنوان حزب رهبر حزب
جنبش صدر مقتدی صدر
جبهه توافق عراق ایاد سامرائی
حزب الدعوة الاسلامیة - تنظیم العراق  
الائتلاف الوطنی العراقی  
جبهه گفت‌وگوی ملی عراق  
حزب برادری ترکمن‌های عراقی  
گروه اسلامی کردستان  
فهرست ملی عراق  
جبهه ترکمن‌های عراق  
اتحاد خلق  
حزب کمونیست عراق  
کۆمه‌ڵی ئیسلامی له کوردستان  
انجمن دموکرات‌های مستقل عدنان باجه‌جی
سازمان بدر هادی العامری
حزب فضیلت اسلامی  
ائتلاف اتحاد عراق احمد ابوریشه
اتحادیه دموکراتیک کلدانی‌ها  
جنبش دموکراتیک آشوری  
رسالیون  
جنبش اصلاحات و پیشرفت یزیدیان  
الحزب الشیوعی العمالی العراقی  
الحزب الوطنی الدیمقراطی  
الوفاق الوطنی العراقی  
پارتی پاریز گارانی کوردستان  
حزب التحریر  
حزب بعث عراق عزت ابراهیم
جبهه پیشرفت ملی (عراق) نعیم حداد



شناسنامه احزاب و جريان هاي سياسي عراق
ائتلاف دولت قانون
ائتلاف دولت قانون يک ائتلاف سياسي انتخاباتي است که نوري المالکي نخست وزير عراق و حزب الدعوه در سال ۲۰۰۹ براي شرکت در انتخابات ايالتي تشکيل دادند. در اين ائتلاف علاوه بر حزب خود نوري المالکي، گروه هاي ديگري همچون برخي از سران قبايل اعراب، کرد هاي شيعه، مسيحيان و افراد مستقل حضور دارند. شعار اين حزب «امنيت، خدمات و حکومت مرکزي مقتدر» است.
نام اين ائتلاف اشارتي بر بهبود وضعيت امنيتي عراق در دوران حکومت نوري المالکي بود. دستاوردي که پس از نبرد بصره (۲۰۰۸) و ديگر عمليات هاي نيروهاي مسلح عراق حاصل شد.
اين ائتلاف در انتخابات پارلماني ۲۰۱۰ نيز پس از عدم توافق حزب الدعوه با مجلس اعلاي اسلامي عراق و جنبش صدر شرکت داشت. در اين انتخابات ائتلاف دولت قانون با کسب ۸۹ کرسي از مجموع ۳۲۵ کرسي مجلس در جايگاه دوم پس از ائتلاف العراقيه قرار گرفت.
در انتخابات ايالتي ۲۰۰۹ اين ائتلاف با کسب 8/ 28 درصد آرا موفق به تصاحب ۱۲۶کرسي از مجموع ۴۴۰ کرسي شد و موفق ترين فهرست انتخاباتي بود.
گرچه هسته اصلي اين فهرست را سياستمداران اسلام گراي شيعه و در راس آنها حزب الدعوه تشکيل مي دهند، اما اين ائتلاف به طور رسمي سکولار و فراقومي است و تعداد زيادي از سياست داران مستقل و احزاب کوچک سني، مسيحي، کرد، ترکمن و فيلي نيز در آن جاي دارند.

جبهه توافق عراق
جبهه توافق عراق (به عربي: جبهه التوافق العراقيه) از احزاب سني مذهب ميانه رو در عراق است. پيش از انتخابات مجلس عراق (دسامبر ۲۰۰۵) اين حزب مهم ترين ائتلاف سني در عراق بود؛ اما بعد از انتخابات مزبور، اين ائتلاف به مرور از هم گسست و از قدرتش کاسته شد.
هم اکنون اين جبهه تنها متشکل از حزب اسلامي عراق و برخي سران قبايل است. رهبريت اين حزب بر عهده اياد سامرائي، از نمايندگان مجلس نمايندگان عراق است.

ائتلاف ميهني عراق
ائتلاف ميهني عراق (به عربي: الحركه الوطنيه العراقيه) موسوم به ائتلاف العراقيه يک ائتلاف سياسي انتخاباتي در عراق به رهبري اياد علاوي است که در انتخابات پارلماني ۲۰۱۰ به پيروزي دست يافت. اين ائتلاف که خود را جرياني سکولار و فراقومي معرفي مي کند با اتحاد سه گانه اياد علاوي، نخست وزير سابق و سياست مدار شيعه سکولار، صالح مطلک، سياستمدار سني ملي گرا و طارق الهاشمي، معاون رئيس جمهور وقت عراق شکل گرفته است. محمود المشهداني، عدنان باجه جي و جبهه ترکمني عراق از ديگر سياستمداران و احزاب مهمي بودند که به اين ائتلاف پيوستند.
از مهم ترين وعده هاي تبليغاتي اين ائتلاف پايان بخشيدن به دخالت کشورهاي خارجي در امور داخلي عراق بود. مهم ترين انتقادي که از اين ائتلاف صورت مي گرفت نيز به ارتباط آنها با اعضاي حزب منحل شده بعث مربوط مي شد. اياد علاوي و صالح مطلک هر دو در گذشته سابقه عضويت در حزب بعث را داشته اند.
با اين حال رهبران اين ائتلاف بر اين نکته تاکيد مي کردند که آشتي ملي در عراق بايد بعثي هايي را که دست شان به خون آلوده نيست هم شامل شود. البته کميسيون انتخابات عراق صلاحيت صالح مطلک را براي شرکت در انتخابات رد کرد.

ائتلاف ملي عراق
ائتلاف ملي عراق (به عربي: الائتلاف الوطني العراقي) يا ائتلاف عراق يکپارچه بزرگ ترين ائتلاف شيعيان عراق است که در سال ۲۰۰۵ به فرمان آيت الله سيستاني شکل گرفت.
در اين ائتلاف گروه ها و افراد مختلفي همچون مجلس اعلاي اسلامي عراق، جنبش صدر، حزب الدعوه، ابراهيم جعفري و برخي سران سني مذهب عراق را گرد هم آورده است. اين ائتلاف مهم ترين رقيب ائتلاف نوري الالمالکي در سياست عراق به حساب مي آيد.
    اين ائتلاف سعي دارد بتواند محبوبيت ائتلاف دولت قانون نزد مردم عراق را متصاحب شود. رهبري سياسي اين حزب را ابراهيم جعفري عهده دار است. اين حزب موفق شد در انتخابات مجلس عراق (دسامبر ۲۰۰۵) حزب غالب باشد و اقدام به تشکيل دولت کند.

حزب دموکرات کردستان عراق
حزب دموكرات كردستان عراق (پارتي دموکراتي کوردستان PDK، معروف به «پارتي») از احزاب سياسي کردستان عراق است. بنيان گذار آن مصطفي بارزاني بود که از رهبران جنبش ملي گرايي کردي به شمار مي رود.
حزب دموکرات کردستان عراق در سال ۱۹۴۶ در بغداد تشکيل شد و مصطفي بارزاني که از سال ها قبل دست به قيام زده بود و در اين زمان در مهاباد بود به رهبري اين حزب برگزيده شد.
بعد از فروريختن جمهوري مهاباد و رفتن بارزاني به شوروي، اين حزب مشغول سازماندهي مخفي در عراق شد و بعد از بازگشت بارزاني به عراق بعد از کودتاي عبدالکريم قاسم در سال ۱۹۵۸ اين حزب در عراق به رسميت شناخته شد و به دفاع از حقوق کردهاي عراقي پرداخت، تا توانست در سال ۱۹۷۰ خودمختاري را از حکومت وقت عراق بگيرد، در سال ۱۹۷۵ در پي قرارداد الجزاير بين شاه ايران و صدام اين حزب و بارزاني مجبور شدند به ايران عقب نشيني کنند.
در سال ۱۹۷۹ ملامصطفي بارزاني وفات کرد. بعد از ايشان مسعود بارزاني در يک انتخابات در کنکره حزب به رهبري اين حزب انتخاب گرديد و حزب دموکرات کردستان عراق به مبارزاتش عليه حکومت ديکتاتور عراق ادامه داد تا توانست در سال ۱۹۹۱ در پي يک قيام مردمي و حمله منظم حزب به پايگاه هاي حکومت عراق، خاک کردستان عراق را آزاد سازد و يک حکومت کردي در اين منطقه برپا سازد. نام روزنامه رسمي حزب دموکرات کردستان عراق در کردستان عراق «خبات» است.

حزب دعوت اسلامي عراق
حزب دعوت اسلامي (به عربي: حزب الدعوه الإسلاميه) (به اختصار: حزب الدَعوه) سازمان سياسي اسلام گراي شيعه اي در عراق است که در سال ۱۹۵۷ توسط علامه سيدمرتضي عسکري و شاگردان و پيروان محمدباقر صدر تاسيس شد.اين حزب ابتدا در قامت يک جنبش مذهبي اصلاح طلب پديدار شد که به ترويج ارزش هاي اسلامي، افزايش آگاهي سياسي و مقابله با سکولاريسم مي پرداخت.
در دهه ۱۹۷۰ با افزايش نفوذ اين حزب در ميان جوانان و شخصيت هاي مذهبي و سرکوب آن از سوي حکومت حزب بعث، الدعوه به يک جريان انقلابي تبديل شد که به مقاومت مسلحانه در برابر حکومت مي پرداخت.
دشمني حزب الدعوه و حکومت صدام حسين پس از قتل محمدباقر صدر رهبر معنوي اين جنبش در سال ۱۹۸۰ به اوج خود رسيد. اين حزب پس از براندازي حکومت صدام در سال ۲۰۰۳ توسط ائتلاف ضد ترور به يکي از مهم ترين احزاب سياسي عراق تبديل شد. نخست وزير سابق عراق ابراهيم الجعفري و نخست وزير کنوني اين کشور نوري المالکي هر دو از اعضاي اين حزب بوده اند. حزب الدعوه از پشتيبانان مخالفان اسلام گراي حکومت شاهنشاهي ايران بود و پس از وقوع انقلاب در اين کشور مورد حمايت حکومت ايران قرار گرفت و در جريان جنگ ايران و عراق به انجام عمليات هاي مسلحانه عليه حکومت صدام اقدام مي کرد. حمايت ايران از اين حزب و روابط نزديک آنان با يکديگر تاکنون نيز ادامه يافته است؛ هرچند در برخي موارد اختلافاتي نيز با يکديگر دارند. اين حزب از دهه ۱۹۹۰ به اين سو گرايش هايي از ملي گرايي عراقي را نيز نشان داده است.

مجلس اعلاي اسلامي عراق
مجلس اعلاي اسلامي عراق که پيش تر مجلس اعلاي انقلاب اسلامي عراق نام داشت يک حزب سياسي عراقي است. مجلس اعلادر سال ۱۳۶۱ با هدف سرنگوني حکومت صدام حسين توسط سياستمداران و روحانيون عراقي مقيم ايران تاسيس شد و پس از سرنگوني اين حکومت توسط ائتلاف ضد ترور در سال ۱۳۸۲ به عنوان مهم ترين حزب در عراق پس از صدام مطرح شد، در سال هاي اخير هرچند نفوذ آن به تدريج کاهش يافته اما هنوز بزرگ ترين حزب در مجلس نمايندگان عراق است و کنترل وزارتخانه هاي حساسي را در اختيار دارد. مجلس اعلاسازمان هاي خيريه، مدارس و کتابخانه هايي را نيز در کشور اداره مي کند.
خانواده حکيم نقش محوري در تاسيس مجلس اعلاايفا کرده اند. محمدباقر حکيم از جمله نخستين روساي اين مجلس بود و پس از ترور او در سال ۱۳۸۲ عبدالعزيز حکيم برادرش به رياست اين مجلس رسيد. با مرگ وي در سال ۱۳۸۸ رياست مجلس اعلابه عمار حکيم واگذار شده است.